Dit is de tweede nieuwsbrief van Triatleet Guido Gosselink in 1997. In Hosingen werd voor de kwalificatie wedstrijd gehouden tijdens de ETU-Cup duathlon. Met een 10e plaats was de kwalificatie voor mijn derde WK Duathlon op rij een feit. Deze wedstrijd leidde een periode in die nu als de meest succesvolle in mijn triathlon loopbaan geldt. In Landau behaalde ik in de Bundesliga mijn eerste grote buitenlandse overwinning, voor Holzner (winnaar Stein '97), Knol, Hellriegel en Vuckovic, de vice-Europees kampioen van '97. Tot de streep was het spannend en met een eindsprint kon ik Holzner net voorblijven. Een week later in Holten was het wederom raak, nu in de finale wedstrijd van het Nederlandse Elite Circuit. Onder zeer warme omstandigheden kon ik tijdens het zwemmen en fietsen goed in het spoor blijven van de circuit-leider na 3 wedstrijden, Casper van den Burgh. Tijdens het lopen kwam hij echter de man met de hamer tegen en verloor hij meer dan de 1 minuut 47 die hij mocht verliezen. Een prachtige dubbelslag voor mij en uitgebreid in beeld gebracht 's avonds bij Studio Sport en TV Oost.
|
| Het zwemmen in Embrun met de Franse Alpen op de achtergrond. |
Dankzij het goede presteren op het Europees Kampioenschap in Finland (13e, eerste Nederlander) en in het Elite Circuit kreeg ik een uitnodiging voor de World Cup in Embrun (Frankrijk). Hier lag de eerste mogelijkheid om punten voor de wereldranglijst te scoren, die benodigd zijn voor plaatsing voor de Olympische Spelen. Op dit loodzware parcours in de Franse Alpen behaalde ik een 13e plaats, waarmee ik op dat moment als derde Nederlander na Eric van der Linden en Dennis Looze op de wereldranglijst stond. Na deze wedstrijd was de vorm nog steeds aanwezig en drie dagen later was in Witten (Duitsland) de finale van de Bundesliga. 30 seconden achter Stephan Vuckovic zwom, fietste en liep ik naar de 2e plaats.
In Alphen a/d Rijn werd de triathlon wegens watervervuiling omgezet in een duathlon. De tegenstand kwam nu uit een andere hoek dan bij de triathlons, Edwin van Dort en Huub Maas, twee van Nederlands beste duathleten stonden nu ook aan de start. Edwin maakte net als ik deel uit van het Weyl Ten Tusscher De Plaa team, dat 2e stond in de teamcompetitie. De wedstrijd kende een zeer spannend slot, met Van Dort, Maas en ikzelf 5 km lang bij elkaar lopend. Een laatste versnelling op 300m voor de streep konden Maas en Van Dort niet meer beantwoorden en een zeer nipte overwinning met 2 seconden was de beloning! Tevens pakten we met het team de eerste plaats in de tussenstand.
Een week voor het Wereld Kampioenschap Duathlon in Gernica (Spanje) deed ik mee in de thuis wedstrijd, de Triple P Triathlon van mijn hoofdsponsor Triple P, georganiseerd door Triathlon Club Twente en Aloha, de studenten triathlon club van de Universiteit Twente. Op en rond het Rutbeek dook ik 2 minuten onder het parcours record dat ik in 1996 had gezet. Een goede generale voor het WK, zou blijken. In een veld met steeds meer atleten die de overstap van de atletiek naar de duathlon maken werd ik 27e, 11 plaatsen beter dan in 1996 en tevens ook de hoogste klassering bij een WK ooit.
In Tubbergen werd het seizoenen met twee grote blaren, een 7e plaats en met een overwinning in de teamcompetitie afgesloten. Een seizoen, beter dan ooit, met 6 overwinningen!
Project Sydney 2000
Vanaf 1 januari 1998 biedt Hollandse Signaalapparaten mij de mogelijkheid om voor 20 uur in de week te gaan werken tot en met het jaar 2000. In dat jaar worden in Sydney (Australië) de Olympische Spelen gehouden, met triathlon voor het eerst erbij. Hierdoor wordt ik in staat gesteld om de komende jaren de trainingen te intensiveren met behoud van voldoende rust. Tevens zal het mogelijk worden om een buitenlands programma te draaien, met nadruk op de World Cup wedstrijden. De komende tijd zal ik dan ook benutten om rondom dit persoonlijke project alles af te stemmen met begeleiding en sponsoren voor de komende drie seizoenen.