Ooggetuigenverslag Säter 1999

11 juli 1999
Bij het ontbijt op zondagmorgen in het eetzaal van het hotel is het een stuk stiller dan normaal. Het is dan ook nog redelijk vroeg voor een zondagmorgen, de meeste wekkers gingen om 5.45 uur. Gelukkig maar dat de wedstrijd van vandaag oop het alleszins redelijke tijdstip van 9.00 uur start, want om 6.00 uur opstaan kost me vandaag al voldoende moeite. Het gaat vandaag een lange dag worden en daarom werk ik maar vast aardig wat broodjes naar binnen, weggespoeld met twee koppen koffie. Lekkere koffie kunnen ze trouwens maken, hier in Zweden. De atleten hebben hun energievoorraden in de afgelopen dagen al goed aangevuld en eten nu dus niet zoveel meer, voor de verandering ben ik nu eens degene die de grootste hoeveelheid naar binnenwerkt. Na het ontbijt worden snel alle fietsen ingeladen en wordt er koers gezet naar de wedstrijdstart in Säter, 25 km verderop. Dan gaat alles snel: het inchecken van de fietsen, het aanbrengen van de nummers op de armen en de benen en de laatste voorbereidingen voor de wedstrijd. Ieder wordt nog even succes gewenst en snel geef ik Guido, die redelijk relaxt lijkt, nog even een kus: "Goed je best doen, vandaag hè" Rond 9 uur wordt het startschot voor de heren gegeven; zij moeten nog even een ogenblik wachten op de Griek Krommidas. Hij krijgt nog snel enkele hechtingen in zijn hoofd, blijkbaar heeft hij voor de start zijn hoofd gestoten. Net op tijd is hij klaar om met de rest van het peloton van start te gaan. Dat je op de bodem van een meer nog vervelende dingen kunt vinden, ondervindt Guido. Bij het lopen naar de startlijn, stapt hij op een scherpe steen en haalt daarbij lelijk zijn voet open. Nooit leuk zo vlak voor de start en ook niet zo lekker bij het lopen over de grasstoppels in de wisselzone. Gelukkig blijkt het fietsen en het lopen minder problemen op te leveren, zodat dit vervelende akkefietje niet al te veel gevolgen heeft op de wedstrijd. Maar laat niemand zeggen dat triathleten geen ongelooflijke bikkels zijn.

Vlak voor het einde van de 4 km zwemmen loop ik samen met Brigitte die haar Jan van der Marel gaat coachen en Jeanette die Menno gaat supporten een stukje het fietsparcours op en komen daar ook de trainer van Jan, Gees Veenboer tegen. We willen met de huurauto van Jan en Brigitte een stuk het fietsparcours oprijden zodat alle Nederlandse supporters een beetje verspreid over het parcours staan.

Al snel kunnen we zien wat het zwemonderdeel teweeg heeft gebracht en dat is voor veel van onze Nederlandse deelnemers niet gunstig. Achter de Zwitser Alder, die het snelst door het water glijdt is een groep ontstaan van ca. 15 man, waarin zich veel van de favorieten bevinden, maar helaas geen Nederlanders. Guido is eigenlijk de enige die er na het zwemmen al goed bij zit: hij bevindt zich voorin een tweede groep Even menen wij Menno daar ook nog even te signaleren, maar er blijkt een soort dubbelganger in de vorm van een Engelsman mee te rijden. Gelukkig maar voor Jeanette, die al bang was dat ze haar man gemist had. Gelukkig zijn wij niet de enigen, die hier ingetrapt blijken te zijn. De echte Menno zit in een groepje met Richard van Diesen en Mischa Kleveringa, achterstand op de kop is naar onze schatting een dikke 6 minuten. Natuurlijk... de wedstrijd is nog lang, maar toch nu al zo'n achterstand.

We stappen nu snel in de auto om naar het punt op circa 15 km te rijden, de fietsen komen ook zowel op de heen-als de terugweg langs en dus kunnen we het verloop van de wedstrijd goed in de gaten houden. Met Guido gaat het goed, hij zit in een groep, die in de loop van het fietsonderdeel steeds dichter naar de eerste groep zal rijden. Uiteindelijk zullen deze groepen na circa 80 km samensmelten tot 1 grote groep. Vooruit rijden dan ondertussen twee Denen: Sandvang en Mansson hebben zich losgemaakt uit de groep en werken goed samen. Of dit nu van te voren afgesproken is of niet, het werkt wel, ze bouwen hun voorsprong snel uit. Voor Jeanette en Brigitte, mijn medesupporters is dit onderdeel van de wedstrijd enigszins frusterend. Menno komt, net als Richard niet los uit de groep. En Jan heeft overduidelijk vandaag een van de zeldzame dagen, dat hij geen goede fietsbenen heeft. Hij weet maar weinig van zijn achterstand goed te maken. Mischa, die in de groep van Menno en Richard zat, heeft een stop en go gekregen en geeft toe een inschattingsfout gemaakt te hebben, hij kan de groep niet meer achterhalen en legt vele kilometers eenzaam af. De meeste deelnemers zijn van mening dat de stayerafstand van slechts 5 meter wel degelijk zijn invloed op de wedstrijd gehad. Bijblijven in de groep is nu veel makkelijker.

De dames zijn 10 minuter later gestart. Marijke Zeekant heeft uitstekend gezwommen en komt met een aantal kanshebbers uit het water. Helaas moeten we veel te lang op Bianca van Dijk en Cora Vlot wachten. Zij hebben beiden onverklaarbaar slecht gezwommen en zitten veel te ver achterin. En dit is jammer, beide dames hebben in eerdere wedstrijden laten zien dat ze hoge klasseringen kunnen halen, maar nu hebben ze zichzelf al na het zwemonderdeel al redelijk uitgeschakeld.

En dan uiteindelijk het looponderdeel; voor Guido zijn er nog veel kansen, hij zit in de groep die voor plaats 2 lijkt te kunnen gaan strijden. Aan de overwinning van Peter Sandvang lijkt helemaal niets af te dingen, in de laatste fietsronde is hij bij zijn landgenoot vandaan gereden en hij begint met een zeer comfortabele voorsprong van 10 minuten aan het lopen en maakt een zeer zelfverzekerde en sterke indruk. Nu nog even wachten op de overige Nederlanders, hierbij valt vooral het lopen van Jan op: dit ziet er zeer snel uit. Misschien kan hij tijdens het lopen nog iets goed maken...

Na de eerste ronde begint het voor de supporters echt lastig te worden, er zijn nu mensen die een ronde gelapt zijn en het is een kwestie van goed naar de nummers kijken en opschrijven. Ook beginnen we het behoorlijk warm te krijgen, het is zeker 30 graden en de zon blijft aldoor schijnen. Ik heb medelijden met de lopers voor wie het nog een stukje warmer is. Maar het looponderdeel verloopt goed voor onze jongens: Guido consolideert een 15e plaats en dat vind ik knap voor iemand die nog maar zo kort specifiek voor deze afstanden aan het trainen is. Ondertussen is Menno aan een opmars bezig, ook Richard kan goed blijven lopen. Maar de opmars van Jan slaat werkelijk alles, met een tweede looptijd overall weet hij vanaf kansloze positie op te rukken naar een 13e plaats. Guido verteld later dat hij hoopte in de laatste loopkilometers wat "lijken op te pikken" om zodoende een plaatsje op te schuiven. Tot hij, zo zegt hij, zich opeens realiseerde dat hij zelf een "lijk" was. De zware omstandigheden hebben de tol geëist. Toch houdt hij vol en eindigt op een 15e plek, net voor Menno die 16e wordt. Richard wordt 21e en vooral Mischa toont karakter door de wedstrijd in de achterhoede uit te lopen.

Hoe zwaar het is geweest blijkt voor Guido, die op een brancard in een medische tent eindigt. Vochttekort en als gev olg daarvan een hoge lichaamstemperatuur en een wat hoge bloeddruk. Gelukkig werkt het toegediende infuus goed en na een half uurtje heeft Guido weer heel wat meer praats en kijkt hij een stuk fitter uit zijn ogen. Hij is trouwens niet de enige, er gaan op twee wedstrijddagen heel wat infusen door. Gelukkig is ook dit in de Scandinavische traditie zeer goed geregeld.

En dan de dames: Marijke heeft een prima wedstrijd en verdient met haar achtste plaats de A-status van het NOC-NSF. Bianca loopt na het zwemmen en fietsen alle frustaties weg en eindigt als 11e. Cora kan naar eigen zeggen echt niet harder, heeft een redelijk looponderdeel en denkt dat deze afstand voor haar iets te kort is.

En dan... einde van dit verhaal zou je denken. Inderdaad bijna, maar tijdens de prijsuitreiking 's avonds ontdekt Richard dat Guido opeens volgens de laatste uitslag gediskwalificeerd is. Zijn elektronische chip heeft dienst geweigerd en tot overmaat van ramp hebben de vrijwilligers hem ook bij de handmatige check gemist. Conclusie: ronde te weinig gelopen en dus gediskwalificeerd. Enkele spannende ogenblikken volgen, het zal toch niet zo zijn, jezelf het schompes lopen voor niets. Gelukkig wordt alles na een hoop gesprekken door de wedstrijdleider weer rechtgezet. Gelukkig maar, toch nog een goed einde van de avond.

En mag ik dan nu, na een hoop typewerk een poging doen om deze week samen te vatten?

Anke Tuinman