De Top 25 van
Triatlon kampioen
Guido Gosselink
1. EK Lange Afstand 2003 in Fredericia (Denemarken): 2e plaats
In 2003 had ik een sportief sabbatical year gekregen van mijn werkgever Thales om nog het laatste stapje vooruit te maken door me volledig op de sport te concentreren. In het begin van 2003 gooide een aanrijding door een auto tijdens een fietstraining nog roet in het eten, maar ik kwam erna sterker terug dan ooit.

Deze wedstrijd geldt voor mij als de meest perfecte wedstrijd die ik ooit gedraaid heb. Bij het zwemmen kon ik me goed bij de favorieten handhaven, de Australiër Marland en Casper van den Burgh waren vooruit. Bij het fietsen wilde de Deense favoriet Sindballe het tempo niet alleen maken en liet zich wat naar achteren zakken. Zo reed ik zonder te versnellen weg uit de groep, naar de kop van de wedstrijd toe. Met 41 km/u legde ik de glooiende 120km af, Sindballe had ondertussen toch ook tempo gemaakt en kwam met 45 seconden achterstand van de fiets. Ik heb nog een paar kilometer op 'goud' gelopen, maar toen kwam hij voorbij. Op de streep had ik nog een kleine minuut over op de Belg Gerrit Schellens, die tot dan toe altijd een maatje te groot voor me was. Hij bleek dus wel te verslaan.
EK Lange Afstand Fredericia 2003 (4-120-30km)
1. Torbjørn Sindballe DEN 5:43:48
2. Guido Gosselink 5:48:36
3. Gerrit Schellens BEL 5:49:32
4. Nick Marland AUS 5:52:42
5. Petr Vabrousek CZR 5:52:57
6. Jan Vodehnal CZR 5:54:06
7. Casper Van den Burgh 5:54:39
8. Tom Söderdahl FIN 5:57:20
9. Jimmy Johnsen DEN 6:02:15
10. Michael Elmshøj DEN 6:03:11
2. NK Lange Afstand 2003 in Stein: 1e NK titel
Het sabbatical year pakte in Stein heel goed uit met een eerste nationale titel. Na al acht keer op het podium bij een NK te hebben gestaan was dit de eerste keer dat ik goud kreeg. Sterkste man in de wedstrijd was de Belg Gerrit Schellens, die de afgelopen jaren de Nederlanders altijd klop heeft gegeven in ons land. Ik had een kleine voorsprong genomen bij het zwemmen, maar die fietste hij in de eerste kilometers dicht. Op de Snijdersberg liep bij NK-favoriet Frank Heldoorn de ketting eraf en vanaf dat moment had ik alleen Schellens nog als schaduw achter me fietsen. Ik moest echter zorgen dat het gat met koploper Van den Burgh niet te groot werd. Bij het lopen was Schellens snel verdwenen en ik richtte me op het NK. Dat kwam na 15km binnen bereik toen ik Van den Burgh inhaalde. Het contrast was groot: begin maart een aanrijding en eind juni voor het eerst een NK titel !
NK Stein 2003 (3-110-30km)
1. Gerrit Schellens BEL 5.26.34
2. Guido Gosselink 5.33.14
3. Casper van den Burgh 5.37.13
4. Frank Heldoorn 5.38.30
5. Corne Klein 5.48.51

3. Bundesliga Landau 1997: 1e plaats
In 1997 kende ik in augustus een hele goede maand. Bij de eerste Bundesliga wedstrijd in Landau (aan de Isar) werkte ik me met het fietsen op naar de kop van de wedstrijd. Samen met de Duitser Stefan Holzner liep ik de 10km en we gaven elkaar geen meter toe. Ik wist dat de laatste 100m met een krappe bocht naar de finish liep en ik zorgde ervoor dat ik de laatste twee bochten als eerste indook. Hierdoor kon ik de kortste route naar de finish lopen en kwam Holzner er niet meer overheen. Daarachter kwamen ondermeer de Duitsers Knol, Vuckovic en Hellriegel (de latere Ironman Hawaii winnaar in 1997). Een mooie internationale overwinning!
Landau 1997 (1,5-40-10km)
1. Guido Gosselink (NED) 1.50.48
 2. Stefan Holzner (GER) 1.50.52
3. Roland Knol (GER) 1.51.44
4. Alan Mansson (DEN) 1.51.47
5. Andreas Niedrig (GER) 1.52.01
6. Stefan Hachul (GER) 1.52.06
7. Stefan Vuckovic (GER) 1.52.39
8. Dirk Bockel (GER) 1.52.42
9. Edwin van Dort (NED) 1.52.47
10. Stefan Hintze (GER) 1.53.06
11. Thomas Hellriegel (GER) 1.53.59

4. Bundesliga Landau 1999: 1e plaats
In 1999 heb ik deze Bundesliga wedstrijd vervolgens nogmaals gewonnen, zes dagen na de Ironman Switserland waar ik zesde werd. Ook hier won ik met een nipte voorsprong op Daniel Unger en Normann Stadler, die in 2004 en 2006 de Ironman op Hawaii heeft gewonnen.
Tweede overwinning in Landau
Landau 1999 (1,5-40-10km)
1. Guido Gosselink (NED) 1:51:58
2. Daniel Unger (GER) 1:51:59
3. Normann Stadler (GER) 1:52:17
4. Craig Cunningham (AUS) 1:52:26
 5. Claude Eksteen (RSA) 1:53:05
6. Michael Pugh (NZL) 1:53:12
7. Axel Zeebroek (BEL) 1:53:21
8. Stefan Hachul (GER) 1:53:33
9. Christof Bergmann (GER) 1:53:35
10. Arne Riege (GER) 1:53:36
5. Elite Circuit Holten 1997: 1e plaats
Een week na de wedstrijd in Landau was de triathlon in Holten. In 1996 had ik deze wedstrijd voor het eerst gewonnen en nu was het de finale wedstrijd van het Elite Circuit. Op dat moment stond Casper van den Burgh bovenaan, met 1min47 voorsprong. Normaal gesproken een niet te overbruggen verschil. Tijdens de wedstrijd, in 1997 voor het eerst met stayeren toegestaan, vonden wij elkaar in de eerste groep. Een poging om gezamelijk weg te springen, waarbij van den Burgh het Elite Circuit zou winnen en ik de wedstrijd, mislukte in de drukkende hitte. Gedurende de eerste ronde van 2.5km liep Van den Burgh met me mee en ik had dan ook alleen hoop op de overwinning. Door de warmte zakte hij echter weg in de daaropvolgende ronden en ik liep zo hard mogelijk door. Op de finish bleek het verschil tot meer dan twee minuten te zijn opgelopen en moest Van den Burgh direct uitgedroogd afgevoerd worden. Het werd mijn beste betaaldag ooit: 5000 gulden voor de dagwinst en 5000 gulden voor de winst in het Elite Circuit.
Holten 1997 (1,5-40-10km)
1. 1:50:05 Guido Gosselink (NED)
2. 1:51:30 Remy Keizer (NED)
3. 1:51:58 Peter Johan Dillo (NED)
4. 1:52:09 Luc Huntjens (NED)
5. 1:52:13 Jan van der Marel (NED)
6. 1:52:28 Roland Melis (NED)
7. 1:52:22 Hendrik Jan Hanning (NED)
8. 1:52:32 Patrick Lievens (BEL)
9. 1:52:41 Casper van den Burgh (NED)
10. 1:52:44 Chris Brands (NED)

6. Ironman New Zealand 2001: 6e plaats
Ik was al twee maal eerder zesde in een Ironman (Zwitserland en Florida), maar nu kwalificeerde ik me hiermee ook bij de pro's voor Hawaii.

Ik zwom 51.05, een beetje sneller dan waar ik zelf op gerekend had. De favorieten, Cameron Brown, Peter Sandvang en Stefan Holzner zaten toen voor me.

Bij het fietsen sloeg Sandvang in zijn eentje een groot gat op de groep die daarachter ontstond. Ik kon ook aansluiten bij deze groep en daardoor kon ik enigzins behoudend fietsen. Ondanks deze voorzichtigheid had ik heuvelop de grootste moeite de groep te volgen. Op 70 km werd ik van de groep gereden doordat Holzner en Brown versnelden. Dit gebeurde met de helft van de groep. Uiteindelijk was ik de enige die nog kon aansluiten verderop op het parcours na een furieuze achtervolging in een afdaling, waarin ik 30 seconden dichtreed. De gelosten verloren in de tweede rond vier minuten of meer. Tactisch toch goed dat ik bij de groep terug kwam. Zo reden we op plaats 2 tot en met 9. In de tweede ronde liep Sandvang uit naar 12 minuten voorsprong en ik dacht dat de eerste plaats wel vergeven zou zijn. Ik zelf mikte op een plaats bij de eerste 7, omdat dat recht gaf op een pro-slot voor Hawaii. Op 160 km moest ik forceren om bij de groep te blijven heuvelop en dat merkte ik tijdens het lopen in het begin.

Het ging moeizaam en ik kwam op plaats 7 te lopen met nog twee man kort achter me. Ik pakte er eentje terug op 6 km en achter me ging bij die mensen langzaam het lichtje uit. Redelijk onbedreigd kon ik naar de finish lopen, zodat mijn slot zeker was! Ik finishte in 8.44.23, met een looptijd van 3.05.22. Het fietsen ging in 4.44.13.

Logo Taupo
Guido in NZL

Ironman New Zealand 2001 - Taupo(3.8-180-42.2km)
1. Cameron Brown (NZL) 8.24.28
2. Peter Sandvang (DEN) 8.25.49
3. Stefan Holzner (GER) 8.31.45
4. John van Wisse (AUS) 8.32.00
5. Scott Balance (NZL) 8:41:13
6. Guido Gosselink (NED) 8.44.23
7. Jasper Blake (CAN) 8:47:02
8. Eduardo Sturla (ARG) 8:49:43
9. Stephen Sheldrake (NZL) 8:55:24
10. Shingo Tani (JPN) 8:56:17
7. Bundesliga  Witten 1999: 2e plaats
De Bundesliga wedstrijd in Witten was er een die me altijd goed lag. In zes deelnames werd ik achtereenvolgens 5e, 6e, 2e, 3e, 2e en 8e. Met name het podium in 1999 was er een om in te lijsten, met drievoudig wereldkampioen Peter Robertson als winnaar en Normann Stadler op drie. Ons team van SV Gladbeck '13, met Robertson als teammaat, werd toen tweede in de Bundesliga eindstand.
Bundesliga Witten 1999 (1.5-40-10km)
1. 01:52:59 Peter Robertson (AUS) 00:17:07 01:07:27 00:28:25
2. 01:54:16 Guido Gosselink (NED) 00:17:31 01:06:50 00:29:55
3. 01:54:26 Normann Stadler (GER) 00:18:38 01:06:18 00:29:30
4. 01:54:34 Thomas Hellriegel (GER) 00:18:40 01:05:48 00:30:06
5. 01:55:14 Craig Cunningham (AUS) 00:17:53 01:06:35 00:30:46
6. 01:55:24 Holger Lorenz (GER) 00:17:39 01:06:58 00:30:47
7. 01:55:47 Allan Mansson (DEN) 00:17:23 01:07:04 00:31:20
8. 01:55:48 Glenn Bennett (AUS) 00:17:01 01:07:32 00:31:15
9. 01:55:56 Oleg Rantzow (GER) 00:18:02 01:09:08 00:28:46
10. 01:56:12 Stefan Hachul (GER) 00:17:36 01:08:10 00:30:26
Finish in Witten 1999
Guido Gosselink en Peter Robertson (links). Thomas Hellriegel finisht net.
8. NK Nieuwkoop 2004: 1e plaats
Bij het zwemmen liep ik hier meer achterstand op dan ik had verwacht. Echter op de fiets stoomde ik lekker door en na 1 ronde van 42 km fietsen lag ik tweede, achter Casper van den Burgh (alweer hij). Rugklachten noodzaakten hem echter om in de tweede ronde rustiger aan te doen en zodoende reed ik hem voorbij. Bij het lopen had ik de blik vooral op de klok gericht, maar het parcoursrecord van Menno Oudeman was net niet haalbaar. De uitslagenlijst leest als een who-is-who lijst: alle Nederlanders in de top 10 werden één of meerdere keren Nederlands kampioen.
NK Nieuwkoop 2004 (2,5-84-20km)
1 Guido Gosselink 3.49.40
2 Jonas Colting SWE 3.52.13
3 Robert van der Werff 3.55.59
4 Rob Barel 3.56.52
5 Jan van der Marel 3.58.22
6 Casper van den Burgh 3:59:37
7 Dennis Looze 4:00:27
8 Paul Verkleij 4:00:48
9 Karl Verreyt BEL 4:03:28
10 Jos Everts 4:03:47
Overwinning NK 1/2 triatlon in Nieuwkoop
9. NK wintertriatlon Assen 2003: 1e plaats
In 2001 en 2002 was ik al twee maal als eerste op het ijs van De Smelt aangekomen, maar werd ik door  de betere schaatsers Kuper en Ittmann nog ingehaald. In 2003 was mijn schaatsen flink verbeterd en kon ik de voorsprong moeiteloos vasthouden tot aan de finish. Na Stein het tweede goud dat jaar! Zo haalde ik de 'dubbel' met de nationale titel in zomer- en wintertriatlon, hetgeen Mark Koks in 1992 voor het laatst had gedaan.

Bij het lopen duldde ik Machiel Ittmann en Tiedo Tinga, de nummers 1 en 3 van het voorgaande jaar nog in de buurt, op de fiets nam ik fors afstand van beiden. Ik had al 16 rondes geschaatst toen Ittmann als tweede op het ijs kwam. Mijn schaatsniveau was door de trainingen met Johan Boonstra zo hoog dat ik niet meer verloor tijdens het schaatsen. Ik liep zelfs uit op Ittmann, die door Tinga nog bedreigd werd. Ittmann hield de tweede plaats vast en voor de vijfde maal won Tiedo Tinga het brons. Het was de snelste tijd die ik ooit in Assen neerzette en het verschil met nummer twee was het grootste sinds Mark Koks in 1990 won.
Winst in Assen
NK Wintertriatlon Assen 2003 (20-100-40km)
1. Guido Gosselink (NED) 5.16.34
2. Machiel Ittman (NED) 5.30.09
3. Tiedo Tinga (NED) 5.31.33
4. Robert Beute (NED) 5.38.03
5. Fokke Stoel (NED) 5.42.35
6. Gert Mulderij (NED)   5:43:47
7. Kurt v.d. Nes (NED) 5:44:36
8. Martin Veenhuizen (NED) 5:47:18
9. Gerard Lange (NED) 5:55:38
10. Berrie Zoontjes  (NED) 5:56:28
10. Bundesliga  Witten 1997: 2e plaats
In 1997 had ik een zeer sterke periode van juli tot en met september, waarin ik in Witten een tweede plek behaalde achter de latere zilveren medaille winnaar van Sydney, de Duitser Vuckovic. Tevens liet ik grote namen als Niedrich, Hellriegel en Knoll achter me.
Bundesliga Witten 1997 (1.5-40-10km)
1. 2:07:10 Stephan Vuckovic (GER)
2. 2:07:45 Guido Gosselink (NED)
3. 2:08:14 Andreas Niedrich (GER)
4. 2:08:35 Thomas Hellriegel (GER)
5. 2:08:52 Roland Knoll (GER)
6. 2:09:20 Thomas Komorowski (GER)
7. 2:09:23 Alan Mansson (SWE)
8. 2:10:01 Olaf Rennicke (GER)
9. 2:10:03 Edwin van Dort (NED)
10. 2:10:11 Peter Meinhold (GER)

11. Bundesliga  Witten 1998: 3e plaats
In 1998 richtte ik me meer op de stayer wedstrijden in het ITU Worldcup circuit. Mijn zwemmen werd daar wel beter van, maar mijn fietsen niet. Ik moest Thomas Hellriegel op de fiets dan ook laten gaan heuvelop. Ik kwam als tweede van de fiets en kon nog wel een podiumplaats uit de strijd slepen.
Bundesliga Witten 1998 (1.5-40-10km)
1. 1:56:09 Thomas Hellriegel (GER) 18:26 1:06:24 31:18
2. 1:57:24 Michael Brucker (GER) 17:57 1:08:32 30:55
3. 1:57:40 Guido Gosselink (NED) 17:49 1:08:02 31:48
4. 1:57:48 Peter Meinhold (GER) 18:09 1:08:25 31:13
5. 1:58:24 Stefan Holzner (GER) 18:05 1:08:34 31:44
6. 1:58:25 Holger Lorenz (GER) 17:59 1:08:39 31:45
7. 1:58:54 Markus Forster (GER) 18:17 1:09:33 31:03
8. 1:58:58 Jochen Basting (GER) 17:53 1:10:14 30:51
9. 1:59:02 Marc Herremans (BEL) 17:55 1:08:42 32:23
10. 1:59:17 Heiko Tewes (GER) 18:02 1:08:29 32:45
Witten 1998
12. EK Olympische Afstand Vuokatti (Finland) 1997: 13e plaats
In 1997 vond de overgang naar de stayer triathlons plaats bij het EK. Op het loodzware parcours met daarin viermaal de klim naar de top van de springschans kon ik het opgelopen gat na het zwemmen dichtrijden en zo met de kop van de wedstrijd van de fiets komen. Ik kwam als tweede in de wisselzone terug en na de wissel heb ik nog 200m op kop gelopen. 400m verder liep ik echter al buiten de top 10, maar ik was wel de snelste Nederlander. Uiteindelijk was dit wel de wedstrijd waarmee ik voor het eerst op internationaal niveau mee kon komen en dat heeft me doen besluiten na 1997 minder te gaan werken om Olympische kwalificatie na te streven.
EK Olympic Distance Vuokatti (Finland) 1997 (1,5-40-10km)
1 Spencer Smith (GBR) 2.00.12
2 Stephan Vuckovic (GER) 2.00.19
3 Jose Barbany (ESP) 2.00.45
4 Ralf Eggert (GER) 2.00.53
5 Martin Matula (CZE) 2.01.04
13 Guido Gosselink (NED) 2.02.38
Het Nederlandse team bij het EK in Vuokattit
13. WK Lange Afstand Säter (Zweden) 2004: 12e plaats (beste WK ooit)
Met name in de tweede helft van het zwemmen verloor ik teveel tijd op mijn belangrijkste concurrenten. Ik had gehoopt op maximaal een minuut of vier achterstand, maar dit werden er uiteindelijk ruim zes. Mede door deze teleurstellende zwemprestatie stapte ik pas in 28ste positie op de fiets voor 120 km fietsen en reed ik lange tijd achter de feiten aan. Door een constant fietsonderdeel wist ik me langzaam in het wedstrijdveld naar voren te werken en kon ik als 10e atleet aan het afsluitend looponderdeel van 30 km beginnen. Op het eind verloor ik de top 10 plek, maar het was nog altijd mijn beste WK resultaat ooit.
WK Long Distance Triatlon 2004 Säter, Zweden (4-120-30km)
1 Sindballe Torbjörn DEN 5:46:14.0 0:00:00.0
2 Colting Jonas SWE 5:46:57.9 0:00:43.9
3 Vanhoenacker Marino BEL 5:51:10.1 0:04:56.1
4 Le Floch Xavier FRA 5:51:35.8 0:05:21.8
5 Reboul Gilles FRA 5:53:54.9 0:07:40.9
6 Loy Julien FRA 5:55:23.3 0:09:09.3
7 Fritzsche Paul USA 5:56:43.7 0:10:29.7
8 Vernay Patrick FRA 5:57:03.7 0:10:49.7
9 Andersson Björn SWE 5:57:19.4 0:11:05.4
10 Luoto Mika FIN 5:59:21.8 0:13:07.8
11 Schellens Gerrit BEL 6:00:56.9 0:14:42.9
12 Gosselink Guido NED 6:02:01.2 0:15:47.2
13 Zamora Marcel ESP 6:03:42.6 0:17:28.6
14 Castro David ESP 6:04:37.3 0:18:23.3
15 Toivanen Teemu FIN 6:05:23.6 0:19:09.6
Guido Gosselink in Sater op de fiets
14. NK Lange Afstand Almere 2000: 8.27.02 (snelste tijd op hele triatlon)
Dit was het laatste jaar dat ik het parcours op de Hoge Ring deed. Het was geen jaar met goed weer, het regende geregeld en waaide ouderwets. Toch lukte het me als een van de weinigen om een snellere tijd neer te zetten dan bij het EK van 1999. Bij het fietsen zaten Frank Heldoorn en Bert Flier bij mij in de buurt en het lopen moest de beslissing brengen voor het NK. Een halve marathon lang kon ik Frank nog partij geven, toen liep hij meter voor meter van me weg om met anderhalve minuut voorsprong te finishen. Achter me liep Bert even snel als ik, begreep ik uit de tussentijden en ik ben ook vol doorgegaan om hem achter me te houden. Het leverde me mijn eerste (zilveren) medaille op het NK Lange Afstand op en een persoonlijk record.
NK Almere 2000 (3.8-180-42.2km)
1 Petr Vabrousek CZR 8:15:24
2 Anssi Lethinen FIN 8:17:14
3 Frank Heldoorn 8:25:20
4 Guido Gosselink 8:27:02
5 Bert Flier 8:28:59
6 Gerrit Schellens BEL 8:30:01
7 Alexandr Merzlov RUS 8:32:39
8 Tibor Lehman HUN 8:33:37
9 Jason Shortis AUS 8:37:17
10 Rob Schilder 8:45:18
NK podium Almere 2000
15. Ironman Hawaii 2000: 53e plaats
In 1995 had ik me al gekwalificeerd voor Hawaii tijdens mijn eerste Ironman in Roth. Als student ontbrak het me toen aan de financiën om daar naar toe te reizen en deed ik het WK in Nice dat jaar. Hawaii zou ik later zeker nog eens doen. In 2000 was het zover. Wederom was ik gekwalificeerd in Roth (bij de professionals) en mocht ik aantreden bij de bakermat van onze sport. Met partner Anke, haar moeder en mededeelneemster Riikka Kelja zaten we samen in het Royal Kona Resort waar we het zwemparcours van de Ironman voor de deur hadden liggen en waar de dolfijnen rondzwommen.

Het zwemmen ging me redelijk af, ik zwom 54.50, in open water en zonder wetsuit. Wel had ik wat last van schuurplekken op een naad van mijn triathlonpak. Dat stoort de concentratie en daardoor raakte ik de benen kwijt van mijn voorganger. Dat scheelt telkens weer een paar seconden. Bij het fietsen schoof ik weer naar voren, tot ik na ruim een uur fietsen bij Frank Heldoorn en Dirk van Gossum (Bel) kwam. Ook Rainer Mueller (Dui) zat hier in de buurt, zo rond plaats 35. Normann Stadler (Dui) lag toen al 14min30 voor, met daarachter een groep van 10 atleten met alle favorieten. Het waaide tijdens het fietsen keihard, je kon soms niet op je ligstuur liggen, dan vloog je zo de weg af. Op de terugweg, met soms wind mee achterhaalde ik nog wat atleten en kwam ik als 27e binnen. Ik voelde me nog best goed, maar al snel voelde ik bij het lopen dat ik geen enkele druk kon maken en ik werd ook regelmatig ingehaald. Finishen was toen het enig overgebleven doel en dat heb ik gedaan in 9.20.06. Het was een zware dag, mijn marathontijd was 3.28, meer dan een half uur langzamer dan in Almere.
Ironman Hawaii 2000 (3,8-180-42,2km)
1. Peter Reid (CAN) 8.21.01
2. Tim Deboom (USA) 8.23.10
3. Normann Stadler (GER) 8.26.45
53. Guido Gosselink (NED) 9.20.06
Finish op Hawaii
16. SPC triatlon Bemmel 1992: 1e plaats, eerste nationale topklassering
In Bemmel lukte het me voor het eerst om de nationale topper Mark Pessink voor het eerst een keer achter me te houden. Bij het zwemmen was deze voormalige wedstrijdzwemmer me nog duidelijk te snel af, maar bij het fietsen kon ik hem passeren. Na een paar kilometer lopen had hij me weer bijgehaald, maar het lukte hem niet om me kwijt te raken. Op een kilometer voor de streep gingen we de eindsprint al aan en 400m voor het einde moest hij me laten gaan. Zo haalde ik mijn eerste Super Prestige Circuit zege, een circuit dat ik een paar jaar later eenmaal op mijn naam schreef.
SPC Triathlon Olympic Distance 1992 (1,5-40-10km)
1 Guido Gosselink (NED) 1.55.23
2 Marc Pessink (NED) 1.55.32
3 Marcel Molendijk (NED) 1.57.01
4 Roel Pit (NED) 1.58.48
5 Harry Ruumpol (NED) 1.59.31
Guido Gosselink nipt voor Mark Pessink
17. Thales UT triatlon 2004: 1e plaats en parcours record
Ik deed al jaren mee aan de Thales UT triatlon en had ook al drie keer gewonnen. Het parcoursrecord stond al uit de vorige eeuw op naam van Olympiër Roland Melis. Ik wist dat het wel mogelijk was om het te breken, maar dat ik daar wel in goede vorm voor moest zijn. De jaren ervoor was dat niet altijd mogelijk, en dan moest het weer ook nog een beetje meewerken. Dat was dit jaar wel het geval, niet te warm en weinig wind. Het zwemmen ging al vrij goed met 12.56 en met name bij het fietsen legde ik de basis voor het record: ik kwam met 4 minuten voorsprong van de fiets. Bij het lopen moest ik wat inleveren op Paul Verkleij, maar het was ruim voldoende voor de vierde overwinning en het parcours record!
Thales UT Triathlon 2004 (1-40-10km)
1 Guido Gosselink 1.47.00
2 Paul Verkleij 1.48.25
3 Stefan Werner (DLD) 1.50.14
4 Richard de Groot 1.50.40
5 Jasper Reenalda 1.54.34
6 Menno Iedema 1.55.04
Guido Gosselink op weg naar parcoursrecord bij de Thales UT triathlon
18. Embrun Wereldbeker Triathlon 1997: 13e plaats
Bij deze wedstrijd was het Eric van der Linden die in de schijnwerpers stond met de eerste Nederlandse overwinning in een Wereldbeker wedstrijd. Op enige afstand werd ik 13e, hetgeen me deed beseffen dat er internationaal wellicht nog meer in zou zitten. Mede door deze wedstrijd ben ik het jaar erna me op de Olympische Afstand gaan richten en ben ik van 40 uur per week terug gegaan naar 20 uur per week werken.
Embrun Wereldbeker Triathlon 1997(1,5-35-10km)
1. Eric van der Linden (NED) 2.03.01
2. Jean Christophe Guinchard (FRA) 2.03.29
3. Ben Bright (AUS) 2.03.41
4. Greg Bennett (AUS) 2.05.41
5. Chris McCormack (AUS) 2.06.08
6. Steeve Laurent (FRA) 2.06.12
7. Eneko Llanos (SPA) 2.06.23
8. Jamie Hunt (NZL) 2.06.37
9. Graig Watson (NZL) 2.06.45
10. Lothar Leder (GER) 2.07.00
13. Guido Gosselink (NED) 2.08.12
Zwemmen in de Alpen in Embrun
19. WK Lange Afstand Nice 1994: 36e en 1e 20-24 jaar
Het eerste WK Lange Afstand in Nice was mijn eerste lange afstands triatlon. Hier behaalde Rob Barel de eerste (Nederlandse) wereldtitel. Het was de zwaarste wedstrijd die ik tot nog toe ooit had gedaan. De nacht voor de wedstrijd viel de regen met bakken naar beneden en lag ik in de tent met oordoppen in om toch nog zo goed mogelijk te slapen. Het zwemmen in de door wind flink opgezweepte golven was moeilijk, het orienteren was lastig en ik kreeg een flinke schuurplek van mijn wetsuit om mijn nek in het zoute water. Op het fietsparcours was het door de regen glad geworden en diverse valpartijen deden zich voor. Ik kwam het bergachtige traject gelukkig goed door en bij het lopen werd het toch weer zonnig, dus weer warm. Totaal uitgewoond kwam ik over de streep als 36e, wat genoeg bleek voor de 1e plek in de 20-24 jaar categorie. Derde werd daarin Chris Brands. Na de wedstrijd had ik spierpijn die niet weg wilde gaan: shin splint. Daardoor moest ik een uitnodiging van de NTB voor het EK midden afstand in Novo Mesto (Slovenië) helaas afslaan.
WK Lange Afstand Triatlon Nice 1994 (4-120-30km)
1. Rob Barel (NED) 5.59.47
2. Lothar Leder (GER) 6.00.18
3. Yves Cordier (FRA) 6.03.09
4. Holger Lorenz (GER) 6.04.14
5. Thomas Hellriegel (GER) 6.07.50
6. Eimert Venderbosch (NED)6.08.59
7. Pierre Houseaux (FRA) 6.13.28
8. Olivier Bernard (SWI) 6.14.55
9. Stefan Holzner (GER) 6.15.23
10. Dave Scott (USA) 6.15.37
36. Guido Gosselink (NED) 6.39.17 (1e 20-24jr)

Podium in NiceDe Age-group prijs bij het WK in Nice
20. NK Duatlon Venray 1995: 2e plaats
Na de eerste run lag ik nog anoniem in het veld op de 25e plaats. Tijdens het fietsen schoof ik steeds verder op naar voren. Als derde zette ik mijn fiets neer en als tweede kwam ik aan de streep, achter Jan van der Marel en vóór Edwin van Dort. De hoog ingeschatte buitenlandse toppers in het Powerman Circuit (Greg Watson, Michael Tobin, Tibor Lehmann) verkeken zich allemaal op het vlakke Nederlandse parcours, waar de Nederlanders goed tegen bestand bleken. Van der Marel pakte al snel de kop bij het fietsen en bij dat onderdeel draaide ik ook als een tierelier en vanuit het achterveld schoof ik naar voren in het veld. Als derde zette ik mijn fiets neer, achter Edwin van Dort, die ik nog kon verschalken en als tweede kwam ik achter van der Marel aan de streep: mijn eerste NK-medaille! Ik werd na deze prestatie door de NTB geselecteerd voor het EK duatlon in Hongarije waar ik een paar weken later 18e werd.
NK Duatlon Venray Powerman Holland 1995(15-64-7,5km)
1. Jan van der Marel (NED) 2.47.00
2. Guido Gosselink (NED) 2.47.27
3. Edwin van Dort (NED) 2.47.45
4. Jacob van der Ploeg (NED) 2.48.06
5. Huub Maas (NED) 2.49.25
6. Martin Breedijk (NED) 2.49.51
7. Daniel Keller (SWI) 2.50.01
8. Nick Marijnissen (NED) 2.50.28
9. Guido Savelkoul (NED) 2.51.06
10. Machiel Ittman (NED) 2.51.29
Run in Venray 1997

21. Nuenen Olympic distance 1997: 2e plaats
Twee weken na het NK werd ik 2e in Nuenen, waar de in Europa overwinterende Australiër Courtney Atkinson de eerste prijs voor mijn neus wegkaapte. Hij kon met de snelste zwemmers mee en profiteerde van het beulswerk van Casper van den Burgh op de fiets. Ik kwam in de tweede groep van de fiets en kon van den Burgh en Aart Kruis nog wel achterhalen en met de tweede looptijd liet ik iedereen uit mijn groep achter me. Nuenen was onderdeel van het Elite Circuit, dat ik dat jaar won.
Nuenen Olympische Afstand (1,5-40-10km)
1. Courtney Atkinson(AUS) 1.49.24
2. Guido Gosselink (NED) 1.50.54
3. Remy Keizer (NED) 1.51.01
4. Casper van den Burgh (NED) 1.51.07
5. Jan-Willem Schaar (NED) 1.51.26
6. Chris Brands (NED) 1.51.34
7. Martin Breedijk (NED) 1.51.55
8. Andrew Johns (AUS) 1.52.09
9. Peter Johan Dillo (NED) 1.52.17
10. Marco Akkermans (NED) 1.52.26
22. Ironman Switzerland 1999: 6e plaats
Hoewel ik goed genoeg bleek voor NTB- bondscoach Johan Boonstra om aan het WK in Säter mee te doen (15e en tweede Nederlander vlak achter Jan van der Marel) werd ik gepasseerd voor de EK-ploeg voor Almere. Daarop besloot ik om mijn eigen plan te trekken en het Ironman Circuit weer in te gaan. Vanuit mijn vakantie adres in de Vogezen besloot ik om me in te schrijven en mee te doen in Zürich. Drie weken na het WK werd ik bij mijn rentree in de Ironman wereld 6e en kon ik toch een beetje een lange neus richting de bondscoach trekken. Helaas waren er maar 3 startbewijzen voor de pro's, zodat ik mijn Hawaii deelname dat jaar nog niet voor elkaar kreeg.
Finish IM Switserland
Guido net na de finish
Ironman Switzerland 1999 (3,8-180-42,2km)
1. Peter Kropko (HUN) 8.32.51
2. Olivier Bernard (SWI) 8.35.52
3. Rolf Lautenbacher (GER) 8.48.16
4. Normann Stadler (GER) 8.50.04
5. Alexander Taubert (GER) 8.55.43
6. Guido Gosselink (NED) 8.57.07
7. Christian-Marie Bovy (BEL)9.02.33
8. Florian Ballauis (FRA) 9.10.01
9. Harald Feierabend (DUI) 9.16.35
10. Hidey Miyazuka (JPN) 9.17.57
23. Duatlon Alphen aan de Rijn 1997: 1e plaats
In Alphen a/d Rijn werd de triathlon wegens watervervuiling omgezet in een duathlon. De tegenstand kwam nu uit een andere hoek dan bij de triathlons. Edwin van Dort en Huub Maas, twee van Nederlands beste duatleten stonden nu ook aan de start. Edwin maakte net als ik deel uit van het Weyl Ten Tusscher De Plaa team, dat 2e stond in de teamcompetitie

Edwin van Dort en Huub Maas liepen in de eerste 10 km een minuut bij me weg. Op de fiets kwam ik weer terug na 30km, maar waar Huub Maas verwachtte dat ik de kop zou nemen en zou doordenderen, bleef ik achter hem fietsen en liet later Casper van den Burgh de kop nemen. De wedstrijd kende een zeer spannend slot, met Van Dort, Maas en ik zelf 5 km lang bij elkaar lopend. Een laatste versnelling op 300m voor de streep konden Maas en Van Dort niet meer beantwoorden en een zeer nipte overwinning met 2 seconden was de beloning! Tevens pakten we met het team de eerste plaats in de tussenstand van de teamcompetitie, die we uiteindelijk wonnen dat jaar!
Weyl Ten Tusscher De Plaa team
Duatlon Alpen a/d Rijn 1997 (10-40-5km)
1. Guido Gosselink (NED) 1.49.33
2. Huub Maas (NED) 1.49.35
3. Edwin van Dort (NED) 1.49.35
4. Roland Melis (AHO) 1.50.45
5. Casper van den Burgh (NED) 1.51.21
6. Guido Savelkoul (NED) 1.52.25
7. Mischa Kleveringa (NED) 1.52.36
8. Miquel van Tongeren (NED) 1.52.46
9. Menno Oudeman (NED) 1.53.10
10. Arjen Kuper (NED) 1.53.41
24. NK wintertriatlon Assen 2004: 1e plaats
Ik was in 2003 al eerste en in 2004 ging ik op herhaling. Ik was van plan om een poging te wagen om het parcours record aan te vallen. Dat stond op naam van Mark Koks, wel op een volledig ander en volgens de kenners makkelijker fietsparcours als de wind tenminste niet aanwezig was. Ik was echter 4 weken na de geboorte van dochter Annemarie niet meer helemaal in topvorm. Bij het lopen dicteerde ik het tempo en ik kwam alleen als eerste aan in 1.11.47. Bij het fietsen kon alleen Edwin Ophof een vergelijkbaar tempo ontwikkelen, de rest van het veld verloor aanzienlijk. Ik had al 8 ronden geschaatste toen Ophof op het ijs kwam en die voorsprong werd in de wedstrijd nog iets groter. Ook dit jaar lukte het me om een zomer- en een wintertriatlon titel te winnen, met de overwinning in Nieuwkoop erbij.
Doorkomst halverwege in Assen 2004
Interview voor de NOS
NK Wintertriathlon Assen 2004 (20-100-40km)
1. Guido Gosselink (NED) 5.18.20
2. Edwin Ophof (NED) 5.25.47
3. Tiedo Tinga (NED) 5.29.41
4. Robert Beute (NED) 5.34.16
5. Martin Veenhuizen (NED) 5.35.00
6. Huub Stammes (NED) 5.38.03
7. Dré van Oosten (NED) 5.38.33
8. Gerard Lange (NED) 5.46.07
9. Marc Boumans (NED) 5.46.48
10. Jeroen Funken (NED) 5.46.56
25. Kruiningen Middenafstand 1993: 2e plaats
Bij deze halve triatlon vond het zwemmen plaats in het zwembad. Op de fiets achterhaalde ik alle snellere zwemmers, op een na: Ben van Zelst. Tenminste, dat dacht ik tijdens het fietsen en pas bij de fiets finish kreeg ik door dat ik op kop lag. Van Zelst was na mij uit het water gekomen en kwam met het lopen nog wel naar voren maar daar had ik genoeg voorsprong op. Echter niet genoeg om de ontketende Edwin van Dort voor te blijven. Het was weer een van de dagen dat hij zijn fenomenale loopvermogen ten toon spreidde en hij liep van plaats 11 naar 1. Voor mij was het de wedstrijd waarop ik de toppers op de hele triatlon als Van Zelst en Rick van Trigt voor het eerst op een wat langere afstand voor kon blijven. In plaats van verder te gaan met internationaal doorbreken brak ik een paar weken daarna een been in een wielerkoers en bleek dit mijn beste wedstrijd van 1993 te zijn geweest.
Kruiningen 1993 Middenafstand (2,5-80-20km)
1. Edwin van Dort (NED) 3.49.44
2. Guido Gosselink (NED) 3.50.43
3. Niels Koole (NED) 3.51.14
4. Ben van Zelst (NED) 3.52.16
5. Rick van Trigt (NED) 3.52.32
6. Jo-an Mudde (NED) 3.53.56
7. Jackie Laterveer (NED) 3.55.43
8. Hennie Freriks (NED) 3.56.30
9. René Poppe (NED) 3.58.32
10. Carlo van de Bergh (NED) 3.59.00

© Gosselink Triathlon Promotions