Column
Voor oudere columns klik op de links:
1. Een aflevering uit de voortdurende ITU-soap
2. Voorspel
3. Excuses
4. Motivatie
27 oktober 2002

Mijn seizoen is de afgelopen jaren al in het voorjaar begonnen met wedstrijden in Zuid-Afrika, Nieuw-Zeeland en Australie en is geeindigd met wedstrijden in Florida en Hawaii. Met name in de maand oktober krijg ik vaak de vraag: hoe houd je het vol om van maart tot in oktober of november van het jaar nog wedstrijden te doen? En mijn familie krijgt deze vraag wellicht nog vaker te horen dan ik zelf. 

Wel, er zijn een aantal punten die ik kan opnoemen die dit voor een deel verklaren:
- Wedstrijden in de lente,  zomer of herfst tellen allen even goed mee.
- Internationaal gezien geldt er hetzelfde seizoen voor iedereen.
- Het is mogelijk om een drietal pieken per jaar te leggen, als die voldoende ver uit elkaar liggen.

Ik ben van mening, dat wanneer je besluit tot een vroege of late World Cup of Ironman in een seizoen, je daar ook een voorbereidingsperiode bij moet plannen en een herstelperiode aansluitend daaraan. Zo heb ik de vroege World Cups Olympische Afstand en Ironmans altijd gedaan nadat ik een trainingstage in (relatief) warme omstandigheden had afgewerkt. Ik ben vier maal in Zuid Afrika en een maal in Nieuw-Zeeland op stage geweest en ook heb ik getraind op Lanzarote, Mallorca en Cyprus in de winter of het voorjaar. Het is dus een kwestie van het opzoeken van de juiste (weers)omstandigheden. In feite de voorbereiding zoeken die hoort bij het professioneel bedrijven van de triathlonsport.

Uiteraard vind ik het ook makkelijker trainen in goed weer en dat wil in oktober en november in Nederland wel eens minder zijn. Meestal kan ik de training nog vrij goed uitvoeren ook als het weer iets minder is. Soms een training op de hometrainer, een deel van fietstraining tijdens het overdekte schaatsen. Het lopen en zwemmen gaat in de herfst zonder al te veel problemen. Ik vind het, onder droge omstandigheden met name, wel iets hebben om te fietsen in de herfst, het gevoel van 'jij tegen de weersomstandigheden'. 

Ook bij de wedstrijden laat in het seizoen is er een positieve terugkoppeling: een fysiek voldaan gevoel, een sportief resultaat, het waarmaken van de sponsoring, aandacht van de omgeving (familie, collega's op werk), publiciteit in de pers, prijzengeld. Voorop staat wel het fysiek voldaan gevoel, want als dat ontbreekt, zal het met de motivatie toch wel minder worden. Voor het merendeel van de deelnemers aan bijvoorbeeld de wintertriathlon in Assen zal dat ook een belangrijk deel van de motivatie bepalen.

De motivatie wordt ook positief beinvloedt door: sportieve ambities, die zich uiten in een wil om eruit te halen wat er in zit. De keuze om parttime te werken maakt het makkelijker om gemotiveerd te zijn om te trainen, het is immers een deel van je werk geworden.

Ik probeer ook altijd een duidelijke rust en herstel periode in te lassen na het seizoen. Afgelopen jaar werd ik aan mijn knie geopereerd in december, dus die periode ging vanzelf. In het seizoen heb ik een duidelijke periodisering in de training, toewerkend naar een aantal pieken. Dit geldt ook voor het mentale deel van de sport. Dat houdt in dat er ook wedstrijden zijn die gewoon minder belangrijk worden gevonden en met name belangrijk zijn voor het wedstrijdritme. Het wedstrijdresultaat is dan niet zo heel erg van belang.

Het belangrijkste is denk ik dat je moet kunnen blijven genieten van het sporten, het met je lichaam en het materiaal bezig zijn. Ik blijf dat nog wel een tijdje!


© Gosselink Triathlon Promotions